Ты мне падараваў букецік ружы,
Адчула вуснаў я тваіх салодкі пах.
Сагрэеш ты цяплом пры моцнай сцюжы,
Растаюць хутка слёзы на маіх вачах.
І кветкі гэтыя пастаўлю ля акна я
І любавацца буду доўга тым агнём,
Што чырванню палаюць пастаянна
У сэрцы, калі побач ты са мной.
Як хутка можна страціць прыгажосць,
Калі сарваць з зямлі букецік дужы.
Пайшоў і ты шукаць зноў маладосць,
Пакінуўшы адбітак колкай ружы.