Ёсць гарадок паміж бароў,
А ў ім нябачны з берагоў
I кручаў Сожа, быццам схоў, —
Каханы Роў.
З былых часоў, з былых вякоў
Таіў і шанаваў любоў,
На шлюбны ложак юных вёў
Каханы Роў.
Святло чаромхавых кастроў
Сышло з падземных вапнякоў.
I вабіць зноў і кліча зноў
Каханы Роў.
Спытайце нават салаўёў,
Спытайце нават матылёў,
Што трэба ім? Адказ без слоў:
— Каханы Роў.
He прыглядайся да зямлі,
Да тых слядоў, што тут ляглі, —
Пакуты й смерць таксама йшлі
Ў Каханы Роў.
Святло чаромхавых кастроў
Сышло з падземных вапнякоў.
I вабіць зноў, і кліча зноў
Каханы Роў.