— Гой, казачэйку, папе ж мой, па чым жэ будет поязд мой?
— Посажу це за бедрамі, прывежу це торокамі.
Бог над намі, конь под намі, ты зэ мною, я з тобою
Побежым, поспешым, Куліна.
— Гой, казачэйку, пане ж мой, які ж будет покарм твой?
— Будем гісці саламаху, козачкою саціраху,
Пры крыніцы без тэскніцы будем ісці, будем піці,
Выкрыкаці, облапяці, Куліна.
— Гой, казачэйку, пане ж мой, счо за роскош мне буде твой?
— Дай в день будеш коні пасці, в ночы пры мені спаці,
О пулночы зэ вшэй моцы оцуцім, прэвруцім
Девоньку ку сэрдэньку, Куліна.
— Гой, казачэйку, пане ж мой, які ж будет посцёлэк твой?
— Войлочышчэ под бочысцэ, а седлішчэ в головішчэ:
В дубровіцы на травіцы я закрыю і прыкрыю
Гормаком, жунаном, Куліна.
— Гой, казачэйку, пане ж мой, сподобал мі сен жывот твой.
— Любо ж тобе гороваці. — Дай прэч з тобон поехаці.
— Душо моя, я юж твоя. — Руцку дай, а всідай.
— Я твоя. — Ты моя, Куліна.
— Гой, казачэньку, пане ж мой, не знесет нас конік твой?
— Не журышсен ты для того, найдем в полю коні много.
А не найдем, то пеш пойдем, ніц ліхого для любого
Терпіці, з нім быці, Куліна.
Другая палова XVII — першая палова XVIII стагоддзя