Дзень раптоўна канчаецца вечарам,
Успамінам становіцца дзень.
На імгненныя кропелькі вечнасці
Разлятаецца шэраг надзей.
I тады, аж да самае раніцы,
Мае думкі шукаюць цябе.
I міжволі губляюцца ў памяці,
Калі зноў пачынаецца дзень.
Далёкая, далёкая,
Ні ўбачыць, ні пачуць.
Ізноў цябе, далёкая,
Я сніць і сніць хачу.
Я ўжо не грашу спадзяваннямі,
Я старанна планую працяг,
Але мары жывуць па-за планамі,
Па-за межамі сэнсу жыцця.
Толькі сон паспявае за мроямі,
Толькі ноччу яны найбліжэй,
I, здаецца, што здзейсніцца здолеюць,
Але зноў пачынаецца дзень...
Далёкая, далёкая,
Ні ўбачыць, ні пачуць.
Ізноў цябе, далёкая,
Я сніць і сніць хачу.