Мар’ян Дукса

Адзіная...

Яшчэ не ацэнена

Адзіная... На ўсёй зямлі адзіная.
Яна, як радасць у салодкім сне,
З'яўляецца і мроіцца гадзінамі,
Калі начуе месяц на акне.

Хто чуў яе крынічную гамонку
Ці, можа, бачыў хто адзіны след.
3 якіх лугоў духмяныя рамонкі
Яна сабе збірае ў букет?

Адзіная... Далёкая і дзіўная,
Прыдуманая намі ў галаве,
Яна таксама марыць пра адзінага,
Ды хто нам скажа, дзе яна жыве.