Вершы пра каханне

Алеся
Даўно гэта песня пяецца,
Што некалі тут, на Палессі,
Дзе гэта гаворка вядзецца,
Жыла прыгажуня Алеся.
Каханне прыйшло нечакана.
І кветкай лясной красавала,
Чакала яго на ўзлессі
Дзяўчына красуня — Алеся.
Якія лагодныя росы,
Не холадна ножанькам босым
Прайсціся з каханым па лесе
Прыгожай дзяўчыне Алесі.
Гарэла, як свечка, ў той вечар,
Не будзе ў іх болей сустрэчы.
Рашыла сама: ён — не пара,

Зімовы сад
Аддаў цяпло сваё кастрычнік
Зямельцы, восеньскай раллі
І адляцеў, як ліст апошні,
Як адлятаюць жураўлі.

У нашым садзе апусцелым
Маркотна яблыні стаяць.
А вось каліна і рабіна
Чырвоным полымем гараць.

І чырвань гэту не затушыць
Ні снег, ні слота, ні дажджы.
Цяпло рукі тваёй адчую,
Калі настануць халады.

Цяпло душы хай не пагасне,
Пяшчота ў сэрцы ажыве.
Перазімуе сад пад снегам