Вершы пра каханне

Чаканяць хвіліны
Імкненні кахання.
Але што калі гэта
Адны датыканні?

Мы раніцай
Не верым у растанне,
А увечар ёсць
Сумневы ў каханні.
Няма за што сэрцы
Нядбайна ранім
І прымяраючыся
Ізноў усё паўтараем...

А гэты мір адзіны -
І усё што перадалі
Праз нейкія гадзіны
Зваротна атрымаем.

Калі мы шчырыя -
Павінны быць і сталыя.
Хто не жадае болі,
Той рабіць не будзе раны.
Усе што мы ёсць -

З кватэры выхаджу, з кватэры выхаджу,
Iду я да цябе прыгожы і прыбраны.
Букет кветкаў вялізны табе я прынясу
Які любой дзяўчыне атрымаць прыемна.

Куплю яшчэ цукерак іх будзем есці разам
Да халадка ў грудзі - у лядзяшоў густ мятны.
У кішэні ў мяне есць скрыначка з кольцам,
Спадзяюся яго ты не вернеш зваротна.

Я лужыны абыходжу, усе лужыны абыходжу,
Так нібы акварэль іх на асфальце плямы,

У выблісках дзён хадзіў, блукаў.
І тваё паднябессе шукаў,
У цемры паўночнай не спаў
На пекла прыступкі пазіраў.
Не ведаў хаваешся дзе ты,
Хварэў табой і пакутаваў.
Цi анёл ты, цi дэман не ведаў,
Пакуль у жыцці не пазнаў.
Аднак гэта было момантам -
Я зноў цябе не захаваў.