Вершы пра каханне

З каханнем цяжка развітацца,
Пайсці зусім, пераступіць парог,
Расстацца — і душою не вяртацца,
Апошні ў сэрцы боль, апошні крок.
Апошняя,
          маленькая надзея,
Яшчэ ўсё жывіць нашую душу,
Зламанае так дрэўца зелянее
І жывіцца праз нітачку-кару.

Аб чым ты думаеш
Трывожнымі начамі,
Аб чым сумуеш,
Ўспамінаеш што?
Здаецца,
Так спакойна і надзейна
Усё ў жыцці тваім
          было.
Збываліся і мары
          і жаданні,
І гора неяк краем

Забыла я тваё імя,
Не ведаю, калі згубіла,
Імя якое засланіла
Тваё імя, тваё імя…

А помню, як у цішыні
Яго так ціха прамаўляла,
А на ўвесь свет яно гучала,
Аб шчасці нашым абвяшчала,
І нас на крылах уздымала
Тваё імя, тваё імя…

Забыла я тваё імя…

Ці памятаеш ты,
Як ранняю вясной
Зіхцеў на небе
          месяц малады?
Як ён трымцеў
У золкай,
          зорнай вышыні,
Як марыў…
          дакрануцца да зямлі,