Люблю, заўсёды сню і мару,
Шаную цвет вясны тваей.
Увесь да родных рысаў твару
Штодзень прыростаю мацней.
Штодзень кладу на дальні ўскраек
Зямлі і неба галаву.
Адтуль, сярод блакітных маек
Цябе, нязбыўную, заву.
Тут іх вясёлай панараме
Кладзе паклоны далагляд.
Пляце зара над вечарамі
Вянкі агністыя дзяўчат.
Тут песня свету што ні постаць,
А толькі, як ні выбірай, -