Вершы пра каханне

Безумоуна, аднойчы зноу сустрэнемся мы.
Хай не бачыуся доуга з табою, але
Я нiчога павер, пра цябе не забыу.
Толькi больш не хачу, каб было так далей.
Сярод зорак начных я адзiн, ты адна.
Я не ведаю гэта патрэбна каму -
Памiж намi паустала нямая сцяна.
Як парушыць з табою нам гэту сцяну?
Мару кожную ноч толькi я аб адным -
Як мага больш далей затрымацца у ва сне,

Там, дзе Свiцязь празрыстымi хвалямi,
З цiхiм плескатам, гладзiць пясок
У ноч на святаIвана Купалы,
Мне дзяучына надзела вянок!
Васiлькii рамонкi духмяныя,
Што руплiваю звiты рукой,
Ноч i вочы дзяучыны рахманыя
Мой парушылi у сэрцы спакой!
Стан дзявочы, пакрыты хусцiнкаю,
Я, з надзеяй, пяшчотна абняу
I, да ранку, з маей Купалiнкаю,
Кветку – папараць у лесе шукау!
Цiхi бераг, легендай абвеяны,

Аб табе я марыу безнадзейна.
Ночы, днi – нiбы у забыццi.
Як неверагодная падзея,
Ты з*явiлася у маiм жыццi!...
Вобраз твой я уяуляу начамi,
У натоупе твар шукау я твой,
У зорным небе я блукау вачамi,
Каб сустрэцца позiркам з табой!
Я паверыу, што ты есць на свеце.
Можа блiзка, цi у далечынi,
У ясным, сонечным, вяселым леце,
Iу вясновым, звонкiм ручаi!!
У зiме iскрыстай i задорнай,