Вершы пра каханне

***
Балядашы бяроз, жырандолі кляновых палітраў
Запалаліся сьвечкамі ад лістападных дыханьняў.
Гэты лес нібы Храм, дзе мы шлюбную шэпчам малітву,
І прытулак для нас, безнадзейна цяпер закаханых.
Нібы радасны дом, дзе нарэшце жыве дараваньне
За натхнёныя барвы маіх лістабояў мінулых…
Ў гэты восенны шолах зьліліся і нашы дыханьні,
І ў вачах тваіх неба маё назаўжды патанула.

***
Ирыне
Разьлілася валошкамі
Небасінь на палях.
Не тапчы ты іх ножкамі,
Яснавокая.
Не тапчы іх каленькамі,
Не губі іх красу,
Дай цябе як маленькую
На руках панясу.
Будзе схоўны пагорачак!
Дзе ён дзенецца...
Ах ты…гузікі…гора-горачка…
На сукеначцы…
Колас з коласам шчытна так
Сорам наш абаўе.
Дзюбкі вытыркнуць цыцачкі –
Галубочкі мае.
Ах, ці хто грэхаводзіў так
Ў гэтым полі!..