Ніна Кавальчук

Запознены пацалунак

Яшчэ не ацэнена

Запознены пацалунак

Успаміны вярэдзяць сэрца,
Калі бачу я гэты завулак.
Паўстаюць тваіх воч азерцы,
Твой запознены пацалунак.

Аб ім марыла ў школе, тады,
Як на балі з табой танцавалі,
Ты ж прынёс мне яго праз гады,
Калі вусны чакаць перасталі.

Майго сэрца ужо не кранаў
Шэпт гарачы прызнання ў каханні.
Ты дзяўчат кожны вечар мяняў,
Ў снах ішоў да мяне на світанні.

У душы маёй холад завей,

Летуценніца

Яшчэ не ацэнена

Летуценніца

Цёмнай ноччу прыходзіў ты ў сны
З цеплынёю, пяшчотай і ласкай.
Ты прыносіў пачатак вясны,
І жыццё мне здавалася казкай.

Летуценніцай, мусіць, была,
Бо і ў марах сваіх да світання
Я пад ветразем белым плыла,
Каб сустрэць тваё, любы, каханне.

Праляцелі юнацтва гады
І назад не вярнуцца ніколі.
Зноў квітнеюць навокал сады,