Вершы пра каханне

Ах ажыны, мае ажыны,
Як кранууся шыпа рукой,
Дык на памяці - твар дзяучыны,
Што калісь я крануу душой
Бы мядзведзь, што раней падскочыу
Ад жадання шукаць вясну
Касалапа, я лесам – лёсам,
Ішоу к ажынаваму кусту.
Дрэвы ветрам: - пастой, трымцелі,
Быццам тыя мае сябры,
Не хадзі пасярод завеі,
Бо яна замяце сляды.
Не хадзі, дачакайся лета,
Бо у зімку няма пладоу
Я ж адказвау на усё на гэта:

Любы мой, мой любы, мілы
Мне так хораша з табой!
Словы гэтыя бы крылы
Уздымаюць над зямлёй,
Словы гэтыя бы вецер
У спякоту здымуць жар,
Словы гэтыя бы рэкі,
Што ільюцца у пажар,
Словы гэтыя бы лекі,
Што падоужваюць гады,
Словы гэтыя бы знакі,
Што адвернуць ад бяды
і зусім яны не проста
Узмацняюць пачуццё
іх каханым вы кажыце,
іх каханым вы кажыце,
іх каханым вы кажыце,
Бо яны і есць жыццё!