Iдуць гады, усё мінаецца
Усе губляюцца сляды
Але любоу не забываецца
I застаецца наўсягды
Зноу бачу я сябе хлапчынаю
А побач вішні ў кветках ўсе
I бачу я цябе дзяўчынаю
I да цябе йду па расе
I потым з рук усё нешта валіцца
Той сон — куды не пагляджу
I цэлы дзень ад самай раніцы
Я зноу хлапчынаю хаджу
Хваробу гэтую ня вылячыць
I мне здаецца — справа у тым
Што маладым я і ня быу яшчэ