Вершы пра каханне

Слухаю твае вочы.
Яны спяваюць.
Я разумею гэту песню.
Адчуваю яе мелодыю.
Я ўхапіў яе рытм.
Сэрца маё адбівае такт за тактам.
Не, ты не можаш сфальшывіць.
Не, ты не можаш памыліцца.
Радасць? Так і павінна быць.
Сумненні? Так і павінна быць.
Прадчуванне разлукі,
Горыч,
Боль...
Як жа без гэтага?
Так... I сустрэча.
Так... I каханне.
I ўсё іншае!

Сябры зайшлі па памяці старой –
Праведаць хочуць нас – мяне і жонку.
Гадзінай шарай, шараю парой
Сядзім, спяваем і вядзём гамонку.

Не, сталасці не надышла чарга,
Хаця ад халасцёжы адышлі мы.
Гасцей сваіх займаем як мага,
Што ж да канфліктаў, дык яны магчымы.

Вось анекдотаў развязаўся мех,
Вось выбухае афарызм, як бомба;
Экспромт чарговы выклікае смех