Вершы пра каханне

Я хачу аб табе
З кім хоць слоўка сказаць,
Сэрца гора, тугу
І сумненні прагнаць.

Але толькі ж няма
З кім мне сум падзяліць,
І я мушу адзін
Перажыць, перабыць.

Ці помніш ты, Ганна,
Шчаслівы мамэнт,
Як граў раз на дудцы
Нябожчык Вінцэнт?

А Нёман спакойна,
Спакойна дрыжаў,
І месячык ясны
На нас пазіраў.

Драў горла ў лозах
За рэчкаю драч,
І грукаў у сцену
Рагамі маркач.

На жэрдзе мы селі
У мроку маўчком,
І я прытуліўся
К табе плечуком.

Язык мне адняўся,
Я сліну глытаў.
А потым нясмела
Цябе запытаў:

- Скажы мне, Ганулька,