Вершы пра каханне

Калі пакрыўджу: забі як маскаля!
Каханая, давай пачнем з нуля!
Ну так.Паводзіў як вар'ят.
Я сам сабе уласны кат.
Але прабач, бо разумней ты за мяне
Не дай загінуць той вясьне
Што нас сагрэла ў месяц люты.
Спыні!Спыні мае пакуты!!!
Каханая, пайду я ў царкву....
Схілю сваю дурную галаву
І памалюся... за цябе.
Каб Бог не кінуў у журбе,
Каб Наста-Сонейка сьвяціла....
Прабач, прабач мяне дэбіла!

Крывіцкую кашулю пашый дзеля мяне
Бо будзе абярэгам яна у змрочным сьне.
Ды сэрца у цемры сагрэе калі
Ляжаць яно будзе ў мёртвай раллі.
Дай дранікаў потым на гэтай вайне
Было каб што есці у шэрай труне.
Духмянай гарбаты таксама налі
Што з зёлак святой беларускай зямлі.