Азіралася: Ён бег. I падаў — і тады
Яна ўрачыста рагатала,
паказвала на райскія сады,
крычала: "Закахаю!" — і знікала.
Ён у тыя райскія сады
ўрываўся разгарачана-знямоглы.
I здрадзіў Ёй: шукаў вады.
А у садах крыніцы перасохлі.
Памудрэў. Лёг на спіну.
Услухаўся ў зямныя нетры —
пачуў глыбокую струну
ў далёкім краі вербным.
I пайшоў на голас той —
Вачамі пазвала пад дрэва густое,
абняла, цалавала,
пайшла з-пад дрэва на свой падворак,
паклікала пеўня, а куры за ім,
сыпанула ім проса з падолу,
які трымала высока ў руцэ,
агаліўшы белыя ногі,
знайшла ў крапіве пад сцяною
маленькую ластаўку,
пасадзіла назад у гняздо,
зноў пад дрэва прыйшла,
пацалавала;
смеючыся, парвала на шыі каралі,
кінула ўверх —