Напаткаў твой позірк выпадкова
Сярод соцен мне чужых жанчын,
І пачуцці зруйнаваліся нанова,
Як святло знішчаецца ўначы.
Падысці мне не хапіла духу,
Распавесці, як у грудзях пячэ.
Я сачыў за бляскам, кожным рухам
Незабыўных мне ужо вачэй.
Мне б спасцігнуць твае таямніцы,
Што абараняюць пільна сэрца,
Да душы пяшчотнай прытуліцца
І каля яе сагрэцца.
Ты прабач, што я не падышоў.