(Маім знаёмым жанчынам з цудоўным
імем Галіна прысвячаецца)
Галіна… У перакладзе - цішыня…
Нясе жыццё нячутна, непрыкметна
Маўкліваю іконаю адметнай,
Што асвятляла кут у курэня…
Бязветранасць лагоднае галінкі
Ахоўвае ад хмар яе пагляд
І бабінага лета лістапад
Карункамі звівае павуцінкі
У таемны і загадкавы ўзор,
Які, як німб святы над галавою,
Лунае ў яе сэрцы дабрынёю
Змяркаецца...
ці Чарадзей.
Змяркаецца…Прыгожа…Толькі сум
падкраўся з пасівелай, шэрай хмары
і ціхенька накінуў шалік дум
на плечы, каб сагрэць, яны як чары,
з яго паўзуць агеньчыкам надзей
майго, цяпер, адзінага ратунку
і разам - непрыкметны Чарадзей,
што запалоніў назаўсёды думкі...
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2015
Свидетельство о публикации №115090403302
1
Ты стаў так неабходны ў момант той,
Калі, як кажуць, не ва ўсім фарціла -
Мой любы, запаздалы мой герой,
Мая падтрымка ва ўсім і сіла…
2
Маё натхненне і ўсмешкі мар,
Дзівосны сон ў досвіткавых мроях,
Мой сонечны праменьчык сярод хмар
З гасцінцамі пяшчоты і спакою…
3
Мой сум і летуценнае цяпло,
Дзе адзінота грэлася ўлетку...
Мой чорны кот у цемры і святло
На аркушы бяссонніцы-паэткі…