Вітаем Вас на сайце, якi прысвечаны беларускай лiрычнай паэзіі.
У нас Вы знойдзеце вершы пра каханне, якія былі напісаны беларускімі паэтамі
Калi Вы самі пішыце вершы пра каханне, пішыце ў зваротную сувязь - мы з радасцю размесцім Вашыя вершы на нашым сайце.
Захоўвайце каханне ў сваім сэрцы!
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
Жыццё, без веры ў каханне
Шчаслівым не захоча быць,
Бо сэрцу доўгае чаканне
Не зможа шчасце засланіць.
Апошнія сабраўшы сілы,
Душа захоча з небыцця
Ляцець ў цудоўную краіну:
Краіну казак і жыцця...
Каханне ёсць, у каханні сіла,
Яно з табой на ўсё жыццё,
Жыццё каханне нарадзіла,
І толькі смерць мацней яго!
Як цябе няма са мною побач,
Белы свет халодны і пусты.
I гукаю я тады на помач
У адчаі:
— Любая, дзе ты?!
Хай вакол вірыць жыццё нястомна,
Маладосць ад шчасця ў бубны б'е,
Я ўсё роўна быццам непрытомны
I асірацелы без цябе.
Поспех,
Слава,
Дабрата зямная,
Што ў душу завабілі вясну,
Без цябе,
Я гэта добра знаю,
Трацяць сваю даўнюю цану.
Адплываюць жураўліным клінам
Летуценні,
Песні
I лісты...
Можа, я пасля сябе пакіну
Толькі крык мой:
— Любая, дзе ты?!
Дазволь цябе любіць, як кветачку на полі,
Як явар малады, што над ракой стаіць,
Як залатую птушку, што жыве на волі,
Дазволь цябе любіць.
Дазволь цябе любіць за песню, што я чую,
За срэбны гучны смех, што чыстатой звініць,
За вочы ясныя, за душу маладую
Дазволь цябе любіць.
Дазволь цябе любіць за светлыя часіны,
Якія ты даеш мне ў шчасці перажыць,
За шчырае натхненне, мілая дзяўчына,
Дазволь цябе любіць.
Вясковае вяселле (З маленства)
Звініце, звонкія званкі
I разлівайся, смех!
Ва ўрачысты дзень такі
Не весяліцца – грэх.
Як каралеўна, маладая,
Хоць ты малюй на абразы,
I снег іскрыста вылятае
З-пад капытоў пад палазы.
Гараць на сонцы ярка стужкі,
Як струны, коні ўздоўж платоў.
Пад разудалыя частушкі
Злятае іней з правадоў.
Над чыстай лютаўскаю беллю,
Над беллю гурбаў і раўнін,
Ляціць вясёлае вяселле,
Злівае лёсы два ў адзін.
— Дробны дожджык
Ды накрапае,
Выйдзі, дзяўчына,
Сэрца жадае.
Выйдзі, дзяўчына,
Сэрца жадае.
— Да цябе б выйшла,
Не пусціць маці.
Яна гаворыць:
"Пара табе спаці".
Яна гаворыць:
"Пара табе спаці".
— Буду да ранку
Цябе чакаці,
Ля тваіх вокан
Буду стаяці.
Ля тваіх вокан
Буду стаяці.
— Ціха, мой любы,
Маці заснула,
Ціхенька выйду,
Каб не пачула...
Ціхенька выйду,
Каб не пачула...
А ў чыстым полі
Вецер гуляе,
Хлопец з дзяўчынкай
Песню спявае.
Першае каханьне – салодкая мара,
Спадзяваньняў маладосьці рай.
Усё вітае пад каханьня штандарам,
І толькі раніцою – бывай.
Усё назіралася ў ружовым сьвеце,
І словы каханьня ў першыню прамаўляў.
Ружовыя хмаркі прагнаў жыцьця вецер;
Занадта шмат я сябе разгубляў.
І з высновы жыцьцёвых вяршыняў,
Узіраюсь у маладосьці міраж,
Але бачу вакол адну пустыню:
Толькі брудны пыл і пустэча ўабсяж.
Чаканы міг спакою.
I — паварот ключа.
Світае у пакоі
Ад смуглага пляча.
Трывожнага дыхання
Трывожны сухавей,
Трывожныя ў тумане
Пагляды ласкавей...
Прачнулася світанне –
Пакінулі пакой
Пачэснымі сватамі
I цішыня й спакой.
Прыцішаныя крокі.
I — паварот ключа.
Нырае ў сон таропка
Маладзічок пляча...
Думкi апаноўвае скразняк,
Крыўда падразае каранi,
Вочы твае бачыць няма як,
Быць з табою – Божа, баранi!
Слова не скажу табе ў адказ,
Верша, далiбог, не напiшу,
Лёталi скрозь ноч мы толькi раз –
Зараз уратоўваю душу.
Ад кахання адрачыся як? -
"Хопiць, накахаўся, выбачай!"
А на сэрцы палыновы смак,
Слова невымоунага адчай.
09.07.2015
Аленю здзіўлення аб скалы адчаю разбіцца ў запале.
Ледзь Вашая ўсмешка ўзыдзе — ўхвал загрыміць абвал.
Але, асмялеўшы ад страху, выводжу світальнае Але.
Сто гадоў ты прагнуў гэтай стрэчы...
Сто гадоў ты прагнуў гэтай стрэчы,
Сто гадоў чакаў ты гэтых воч,
Знаючы, што прыйдзе гэты вечар,
Верачы, што будзе гэта ноч!
Сто гадоў ты смяг без гэтых вуснаў,
Сто гадоў чарсцвеў без гэтых рук...
Што ж цяпер так горка ты ўсміхнуўся,
Уявіў стагоддзе новых мук?
Ты пакліч мяне. Пазаві.
Там заблудзімся ў хмельных травах.
Пачынаецца ўсё зь любві,
Нават самая простая ява.
І тады душой не крыві
На дарозе жыцьця шырокай.
Пачынаецца ўсё зь любві –
Першы посьпех і першыя крокі.
Прыручаюцца салаўі,
І зьмяняюцца краявіды
Пачынаецца ўсё зь любві –
Нават ненавісьць і агіда...
Ты пакліч мяне. Пазаві.
Сто дарог за маімі плячыма.
Пачынаецца ўсё зь любві.
А інакш і жыць немагчыма.