Вершы пра каханне

Ты пакліч мяне. Пазаві...

Ты пакліч мяне. Пазаві.
Там заблудзімся ў хмельных травах.
Пачынаецца ўсё зь любві,
Нават самая простая ява.
І тады душой не крыві
На дарозе жыцьця шырокай.
Пачынаецца ўсё зь любві –
Першы посьпех і першыя крокі.
Прыручаюцца салаўі,
І зьмяняюцца краявіды
Пачынаецца ўсё зь любві –
Нават ненавісьць і агіда...
Ты пакліч мяне. Пазаві.
Сто дарог за маімі плячыма.
Пачынаецца ўсё зь любві.
А інакш і жыць немагчыма.

О каханне маё бясконцае...

О каханне маё бясконцае,
Не ўцякай ад мяне, пашкадуй!
За табой, як за светлым сонцам,
Па штодзённай дрыгве іду.

Чарада нада мной жураўліная,
Пада мною - балот віры.
Журавінамі, журавінамі
Кроў мая на куп'і гарыць.

На шляху толькі чорная лотаць,
А за мной, ад маёй крыві,
Утрапёна квітнеюць балоты
Смолкай песень, пярэснай любві.

Кроў сплывае. Няма спакою.
І калі ўпаду нежывы,
Красаванне кветак жывое
Застанецца на месцы дрыгвы.

Фольгу з дзьмухаўцом...

Фольгу з дзьмухаўцом
пад пляшачным аскепкам —
"сакрэцік" ў пяску —
паказваў я сяброўцы...
Колькі мінула гадоў?!

Пад музыку дажджу – сціхаюць нават гуслі...

Пад музыку дажджу – сціхаюць нават гуслі…
Пад музыку дажджу і мы цішэй быць мусім.
Чароўных пара нот – і небасхіл бліжэй.
Чароўных пара слоў – вузельчык наш тужэй.
У коле перамен, нібы ў апошні раз,
У коле перамен – гучыць нам парафраз…

Пайшла даджу сцяна. Так пойдуць і сябры.
Стаіш ты ля акна – як восень у двары.

А ведаеш, што ты - мая атрута?

А ведаеш, што ты - мая атрута?
На густ прыемная, прыемная ва ўсім.
Тваё імя паўсюдна не славута,
Але яно ў сэрцы ў маім!

І душыць, і хвалюе, і знішчае
Усё што ёсць, усё што б ні было!
Маі імгненні лёгка разбурае
Табою зруйнаванае нутро.

Няспынны час, цягнік жыцця імчыцца.
Я ведаю, што ў ім цябе няма.
Аднойчы я надумаю спыніцца
І буду вінаватая сама,

Бо дзесьці там жыве мая атрута…
Абавязкова я яе знайду.
Нап'юся ёй, пазбавіўшыся смутку,
І ад яе здаволена памру!

Як выдых...

….як дзiўна, сустракаць i гэты год
З табою побач, пад адною зоркай,
Iмя якой, як выдых - «Назаўжды»…
I хай сабе ляцяць, бягуць гады,
Нас наблiжаючы да рысы, за якой,
Ужо не бачна стромкiх тых пагоркаў,
Дый засталося iх зусiм няшмат,
Тых золкiх ранкаў, летнiх блiскавiцаў.
I там, куды спрадвек ляцяць буслы,
Мне будзе зноўку мроiцца i снiцца
Твой цёплы дотык да маёй душы,
Святлом ад той, такой прыгожай зоркi,
Iмя якой, як выдых - «Назаўжды»…

Лес галее, як балясы...

Лес галее, як балясы,
Але ўзлесачак вясновы
Пасцяліў свае паласы –
Маладой вясны абновы.

Мо лясун, на плёткі ласы,
Звабіў нас на тыя ўзлескі,
Дзе сарокі точаць лясы,
Быццам нехта трушчыць трэскі.

Пэўна, здзейсніліся казкі –
Мне, прынамсі, так здалося.
Цеплынёй пяшчотнай ласкі
Ўвесну лета пачалося.

Свенціць бусел паднябессе…
Далібог! Усё збылося!
Балазе зязюля ў лесе
Зноў клапоціцца аб лёсе!..

2000

Яшчэ Адзін Танец

Калі згубіліся ў сусветнай мітусні
І думкі-ветры галаву туманяць,
Не паспяваеце раскідваць камяні —
Пакіньце час яшчэ на адзін танец.

І зацвітуць чырвона-жоўтыя палі
На музыкальна-рамантычнай глебе,
І калі ногі будуць танчыць на зямлі,
То душы будуць абдымацца ў небе.

І прыйдзе ў рухі светлы, радасны спакой,
Цяплом ахутае, прыемнай цішынёй,
І, можа, гэта — ваш шчаслівы шанец.

Калі не хочацца нічога вырашаць,
Калі сказалі ўсё, што вы маглі сказаць, —
Пакіньце час яшчэ на адзін танец.

Не шукала...

Не шукала,
Не спакушала,
Чакала.
Сустрэла -
Не распазнала.
Не зберагла,
Не ацаніла,
Недакахала,
Не наталіла.
Не сцярпела,
Не даравала,
Забараніла.
Згубіла -
Засумавала.
Замкнулася,
Не змагалася,
Разуверылась,
Спадзявалася.
Змірылася,
Адпусціла,
Памылілася.
Пабегла -
Спазнілася.

Агонь учэпістай рукою...

Агонь учэпістай рукою
палена загрудкі схапіў:
і паплылі ўслед за ракою
слядоў пунсовых языкі.

І ноч пусцілася наўцёкі,
і блізкай явай стаўся сон.
І хваляй пачуцця высокай
біццё двух сэрцаў ва ўнісон.

Быў сведкам толькі Усявышні,
мільёнам воч міргаўшы ледзь.
Агонь зрабіўся трэцім лішнім
і ўжо сромеўся гарэць.

Ранак маіх перажываньняў

Самотны ранак, недавер,
І крышку шчырага каханьня
мяне не абміне.
Прыціснуць любыя далоні
Да вуснау ветразяў нямых,
І сэрца гулкасць адзавецца
У тваіх пачўццях да мяне..