Вершы пра каханне

Нота за нотай...

Нота за нотай
З дрэва злятае.
Крык журауліны.
Восені песня.
Кім ты мне станеш –
Я не пытаю.
Веру. Малюся.
Чакаю прадвесня.

Апусцелі сады

Пры спатканні з табой
Бегла я на арэлі,
Мае вочы гарэлі
Яркім сном васількоў.

Праляцелі гады
Птушкай хуткай за час.
А нядаўна без нас
Апусцелі сады.

Ахладзеў ты ка мне
Росна-сінім туманам.
Я ніколі падманам
Не кахала цябе.

Сваю душу аддала
На сустрэчу з тваёй.
Мы былі бы сям’ёй
Даўгавечнай, удалай.

Калі бачылісь мы
І па-дзіцячы дурэлі,
Мае вочы гарэлі
Яркім сном васількоў.

УДЗЯЧНАСЦЬ

Х.А.

Удзячна, што быў ты, што ёсць,
Далёка і блізка – са мной.
Не муж, не сваяк, і не госць,
Каханы і мілы – не мой.

Зноў знічак зайздрослівы рой
Да стомленых ног упадзе.
А мне варажыць бы з табой…
А як нам сустрэцца і дзе?

Калі, і навошта? Смех
Пачую і твой, і чужы:
Як быццам за жудасны грэх
Распята на вечным крыжы.

Удзячна, што быў ты, што ёсць
Каханы і мілы – не мой:
Не муж, не сваяк, і не госць,
Далёка і блізка – са мной.

Беларуская мадонна на зыходзе дня

Беларуская мадонна на зыходзе дня:
З цеплынёй душы прыгожай у моры хараства.
Усмешка паглынула думак мітуслівасць,
У гармоніі сапраўднай - простая ўласцівасць.

Імя

Сугучча адно, ці болей?
Шторазу прыходзіш другая,
Толькі імені не мяняеш:
Глядзішся вачамі сінімі,
Завуць жа заўжды - Арынаю.
Імя застаецца вечным,
Як зоркі на шляху млечным.
Як любоў між людзей зямная,
Што значыць імя - не знаю.
Што значыць імя ў чалавечай долі:
Сугучча адно, ці болей?
Праменьчык святла, што вядзе на волю,
Ці пастка зямной юдолі?
Маяк у жыццёвым моры,
Ця прыкрая кропля гора?
Слязам жа цячы па твары,
І соллю тачыць аблічча.
Імя тваё будзе сніцца
Прывабліва-мройнай марай.

Нічога не бачу

Нічога не бачу
Вакол усё плыве.
"Ты што гэта,-плачаш?"
Не...Не...

Я так.Прыгадала...
Стары успамін.
Яго шкадавала.
Адзін,ды адзін.

Я ўсё падбірала,
Мо словы не тыя.
Шукала,шукала,
Каб як залатыя.

І ўсё я маўчала.
Цішком побач ішла.
Я словы хавала.
Другая ўкрала.
Яму аддала.

Я так.Прыгадала...
Стары ўспамін.
Усё шкадавала,-
Адзін,ды адзін.

Мой час яшчэ не надышоў

Мой час яшчэ не надышоў...
Мо я жыву, каб ты быў мной каханы?
Сябе ў душы маёй знайшоў,
Быў ад самоты адарваны?

Мой час яшчэ не надышоў...
Мо я жыву, каб быць табой каханай?
У цемры каб мяне знайшоў
І падарыў мне свет зачараваны?

Толькі Айчына і Зося...

Толькі Айчына і Зося -
Сёння мне ўцехай адзінай.
Сёння мне ўцехай адзінай,
Жалю і смутку прычынай.
Хто ж за любоў, за каханне
Даў мне пакуты такія?
Вашай я рады чакаю,
Добрыя сэрцы людскія.
Я панясу да магілы
Любасць да краю і Зосі,
Хоць мне любоў гэта ў сэрцы
Столькі няшчасцяў прыносіць.

Нявыказаная балада

Чаромхі горкі пах...
Зялёных дрэў красунак...
Пялёсткі на тваіх губах -
мой пацалунак.

Спяшаўся я і не паспеў:
заспела ранне...
Ляснога ветру спеў -
маё прызнанне.

Прайду дажджом, з’яўлюся сном,
мільгну трывожным ценем.
Шум вяза пад тваім акном -
маё трызненне...

Куды твой шлях ні павядзе –
і я там буду.
Не азірайся
анідзе –
з табою я ўсюды...

Марыя, чуй,
Марыя, стой!.. –
варожыць ноч глухая.
А ты бяжыш… І за табой
бязмоўнае: кахаю!..

У адчаі...

У адчаі
Лёсу кінуўшы свой выклік,
Незвычайнай
Прад табой ізноў узнікну.
Ты кідаеш
На мяне свае пагляды.
Ты схіляеш
Галаву і вельмі рады,
Што я тут,
І за ўсё табе не помшчу.
Мой прысуд –
Дабрату ў сабе вырошчваць.

Я закаханая

У маём сэрцы страшны бой –
Я закаханая ў цябе.
Ты належыш да кожнага, але ты не мой.
Дарагі, што мне рабіць з табой?
Ты нічога не ведаеш, ты мяне не бачыш,
А ты мой кумір, ты ўвесь свет мой!
Маë каханне, я не магу без цябе!
Я захапляюся і ганаруся табой!