Вершы пра каханне

Чаму за мною ты так робіш,
Ты ж абяцала што не кінеш!
Але навошта так ганебна
Зрабіла з тым каго ты бачыш?

Навошта ты мне абяцала,
Каб потым мучыць маё сэрца,
Каб не любіць, таго хто любіць,
Каб патушыць маё вагенца!

Калі цябе я толькі бачу,
Я не магу ні спаць , ні есці
Табе, адной , толькі ў сусвеце
Складаць гатовы свае песні!

А ты мяне ад сябе гоніш,
Альбо мне мары абяцаеш!

Я аддаў ёй свае сэрца,
Яна сказала - гэта брак
Але не трэба кідаць справу
Каханне не даецца так!

Шляхі ёсць розныя для справы
Шукаць патрэбна лепшы
І шчасце тады будзе
Калі паспееш першы

Дзяўчына, тая, прыгажуня
Такіх ніколі я не ведаў
Пабачыў я яе тады
Як хату родную наведаў

Але размова не пра тое
Знаемства - гэта легка
Але каб спадабацца ёй!
Вось тут ужо трэба тонка

Чаму за мною ты так робіш
Ты ж абяцала што не кінеш
Але навошта так ганебна
Зрабіла з тым каго ты бачыш

Навошта ты мне абяцала
Каб потым мучыць маё сэрца
Каб не любіць, таго хто любіць
Каб патушыць маё вагенца

Калі цябе я толькі бачу
Я не магу ні спаць ні есці
Табе адной толькі ў сусвеце
Складаць гатовы свае песні

А ты мяне ад сябе гоніш
Альбо мне мары абяцаеш
На ланцугу сяджу я моцна

Мая ты прыгажуня,
Любоў сэрца майго
Ледзь не згубіў цябе я
Не ведаю чаго

Але прачнуўся хутка
І вогнішча раздуў
Цябе я не забуду
Як вецер бы не дуў

Цябе адну кахаю
Заўжды буду кахаць
Заўжды ў снах я бачыў
Як дзеці нашы спяць

І шмат чаго я бачу
Ў неверагодных снах
Калыску дзіцячу
І кольцы на пальцах

Мяне таксама любіш
Нічога не кажы
Я чую твае думкі
А ты адно маўчы

Мая ты прыгажуня

Полымя ўварвалася, цішынёй ў начы
Сэрца адазвалася, а ў ім тырчаць мячы
На небе радовішча, чароўных зорак ззяе
Ля ног нашых возера, спакой цудоўны мае

Вецер гладзіць валасы, твае, нават мае
Здаецца, ўсё навакол я бачу толькі ў сне
Шмат калі, мільён разоў хацеў усё сказаць
Але хутка зразумеў, гэта лепей схаваць.

Далёка будзеш ад мяне , забудзеш выгляд мой
А я заўсёды буду чуць смех цудоўны той