Вершы пра каханне

па кропельцы поту салёнай
па расінцы
па малекуле
выпіваю цябе
крычу: П А С Т О Й
зьдаецца, што крычу
але крык нямы
ў беспаветранай прасторы
ня чуе ніхто
задыхаюся
маўчу
думаю – крычу
думаю – гучна
зьдаецца чутна
ўсім
у цішыню
ў пустату
адчай
кліча
велізарная прастора
палёт
нябёс ваккумный насос
зьмыкаюць вусны рай
і пекла
ў парадаксальным абдымку