Ты даруй несур’ёзныя словы,
Бессэнсоўна казаў іх услых,
Хацеў лялькай я быць шматразовай
У руках недрыготкіх тваіх.
Ты даруй небяспечнасць паводзін,
З глузду з’еду калі-небудзь я,
Ды ўсё роўна з табой буду згодзен,
Для мяне ты адзіны суддзя.
Калі нават імчыцца ўсё файна,
На хвілінку хоць крышку крыўдуй,
Бо гатовы казаць як звычайна:
Дарагая каханка, даруй.
Зірнеш у акенца, і я зазірну:
Зімовае неба там зоры схавала,
Шукаю сярод іх я толькі адну,
Якая б імгненна цябе нагадала.
Зірнеш у акенца, і я зазірну:
Усмешкай чароўнай у цемрадзі ночы
Захоплены буду ў палон, не засну,
Пакуль так яскрава блішчаць твае вочы.
Вуснаў цёплых рух прыемны
Ціха шэпча мне: "Павер..."
Ды, напэўна, недарэмна
Адбылося ўсё ў чацвер.
Я адзіны з тых маўклівых
Не праспаў сваё спатканне,
Я адзіны з ганарлівых
Не пужаюся кахання.
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь