Уладзімір Пацяйчук

Усе канчаткова, ясна...

Яшчэ не ацэнена

Усё канчаткова, ясна ...

На перад зроблены крок.

Не глядзі на мяне так грозна,

За гэты назойлевы рок.

Сярод золі ям ды выбоін

В'ецца дарожны пыл.

Стамілася ты як "воін"

Зза парослых "магіл".

Трасуся я па абшарах,

Галавой патанаючы ў спрыт.

Ты дарам нават у хмарах

Зноў не будзешь выць.

Кветкі камячаць ў ахапцы,

Трапечыць ветрам палёў.

Букет прынясе ў лапцы

Заглянула сонейка ў мае вакно...

Яшчэ не ацэнена

Заглянула сонейка ў мае вакно

Пасярод сьнежаньскай сцюжы.

Я кахаю цябе за то...

І за гэта...

Вось душа расквІтнела, як ружы.

Ад зімы пайшла цеплынь,

Хоць зусім заледзянелы.

Стукне - "дзінь"...

Галінка...

Слоўна водгук мілы.

С'нег пакрыў прасторы -

Белай Пані сюрпрыз.

Я кахаю цябе...

За то!... і за той...

І за гэты капрыз.