Ком у горле стаіць,
Сэрца цісне да болю.
На паперу ізліць
Я хачу сваю долю.
Слёзы душаць мяне,
Але іх не пушчаю.
Не суцешаць у журбе,
Прывядуць да адчаю.
Разумею цяпер:
Існаванне - цярпенне,
Не жыццё, толькі звер,
Што жыве ў заключэнні.
Хто павінны ў тым?
Доўга думаць не трэба -
У чалавеку адным
Ёсць і пекла, і неба.