Скажы сваё “бывай”
І назаўсёды знікні,
Там вырасце трава,
Дзе мы стаяць прывыклі.
Ніяк не ўспамінай
І з сэрца свайго выкінь,
Скажы сваё “бывай”
І назаўсёды знікні.
Хай спаляцца масты
За нашаю спіною.
Ну што ж, такі ўжо ты,
Ну што ж, раз не са мною…
Скажы, скажы “бывай”
І з сэрца свайго выкінь…
Ты просіш дараваць?
І…падазрэнні зніклі.