Дыялог

Ваша адзнака: Нет (1 голас)

Магчымасць, жанчына і дзеці...
— Ага... Але ж ведаеш, я толькі госць
У хуткаімклівым свеце.
— Ну, што ж за бяда, паглядзі навакол:
Усе мы гасцюем наездам.
— Усе — ды не ўсе: адзін гол як сакол,
У футрах другі, хоць і бездар.
— Не гэта асноўнае — дбай аб душы,
Вось дзе наш клопат галоўны.
— Даўно ужо я дбаю, ты толькі скажы:
Ці многа прыдбае галодны?
— Чаго ж табе трэба пад небам жыцця,
Сумуеш якое халеры?
— Патрэбна не мала, спачатку хаця б —
Кахання, Надзеі і Веры.