Ты ўставаў разам з сонцам –
Не праспаць бы каханай,
Рваў рабінку па гронцы –
Позірк каб палымяны
На сабе затрымаць.
Выпраўляўся далёка,
Свету бачыў багата,
Што каханне ля вокан –
Насупроць тваёй хаты,
Каб было табе знаць.
Ты ўставаў разам з сонцам –
Не праспаць бы каханай,
Рваў рабінку па гронцы –
Позірк каб палымяны
На сабе затрымаць.
Выпраўляўся далёка,
Свету бачыў багата,
Што каханне ля вокан –
Насупроць тваёй хаты,
Каб было табе знаць.