І ўжо не пытанне: "Чаму?"
Вырываецца сёння з грудзей.
І гучыць усё радзей і цішэй:
"Быць з табой на зямлі не магу".
Вера ў сэрца ўлілася крывёй,
Што на небе для нас ёсць куток.
І кахання цячэ ручаёк
На Айчыну нясе нас з табой.
"Колькі часу спаткання чакаць?"-
Вось пытанне, што спаць не дае.
Колькі дзён і начэй без цябе?
Колькі мне гараваць, сумаваць ?