Напрыдумваў сабе – і рагочаш.
Ты спачатку рагочаш з сябе.
Колькі можна: “Хочаш – не хочаш”?
Проста я –не жадаю цябе!
Гэта я адмаўляю любошчы
І насычаны вуснамі твар,
Мне нармальна адной уночы
Без тваіх любоўных ахвяр.
Ах, якія мы, паглядзіце,
Палюбуйцеся на яго –
Без яго не знайду я выйсце,
Быццам я, а не ён – ізгой.
Смейся, смейся, пакуль не плачаш.
Страты ўсе ўсведамляюць пасля…
О, каб, праўда, было іначай –
Сам бы Бог мне цябе паслаў.