Пішу табе прызнанні - ты маўчыш,
Балюча гэта і незразумела.
Каханне - своеасаблівы крыж,
Які нясу я па жыцці нясмела.
Усю сябе я ў вершах аддаю
Не для ўласнай славы і пашаны.
Я для цябе пішу, табе пяю,
А ты маўчаннем усцяж наносіш раны.
Мне лекамі на раны голас твой,
Твая прысутнасць побач без адмовы.
І дотык твой з ахвотай, розум мой
Чакае ад цябе любові словы.