Вершы пра каханне

Дзе нябёсы сіні і высокі,
Дзе ніколі людзі не былі –
Там жыве адзіная далёка.
Церам там блакітны за аблокі,
Там анёлы з белымі крыламі,
Там мяне каханая далёка
Сумнымі чакае венчарамі.
Заўтра я ці буду паміж вас? –
Мне пакуль што гэта не вядома:
Паасобку кожнага ў свой час
Нас аднойчы пазавуць дадому.
Я пакіну грэшную зямлю,
У вандроўе доўгае пушчуся.
Над палямі птушкай палячу,
Пушчамі радзімай Беларусі.
На краю абветраннай зямлі,
Дзе нябёсы сіні і высокі,
Дзе ніколі людзі не былі –
Там жыве адзіная далёка.
Да каханай на калені я
Прыпаду стамлёнаю душою:
Як, скажы, ты без мяне жыла?
Як нам добра , любачка, з табою.