Ты думаў пра мяне,
я ведаю –
бо ўночы
Я не магла стуліць ні на хвіліну вочы.
І думка горача мне душу хвалявала.
Ты думаў пра мяне,
я ведаю –
у словы
Жар пылкіх дум тваіх быў выліцца гатовы,
Яны гучалі тут, так шчыра, так глыбока,
Мне пець хацелася – і плакаць, лёгка, лёгка…
Ты думаў пра мяне,
я ведаю, -
і думы
Азваліся ва мне якімсьці светлым сумам.
Пяшчотай мяккаю яны абнялі сэрца,
І ты, ты адчуваў – чаму яно так б’ецца.
Ты думаў пра мяне,
я ведаю,
не стала
Тугі ў грудзях. Душа ад шчасця замірала…
Ты быў са мной! Пры мне!
Пры мне – а не далёка…
Мне пець хацелася – і плакаць… Лёгка, лёгка…