Калі ты захочаш
Спавядацца нябёсам
За свой грэх патаемны,
За крыўду ці боль,
Якімі знячэўку параніў
Чужую ці блізкую душу,
Не ідзі у царкву,
Абразам у слязах не маліся —
Не адкупіш прад імі віну,
Не ачысціш ахвярную душу.
Бо у вочы адны паглядзеўшы,
Ранейшы адчуеш ты боль.
Як Мацеры Боскай пагляд,
Вочы адзіных каханых —
Наш суд найвышэйшы.
Найвышэйшы прысуд.
I ўвесь невымоўны
I незагойны наш боль.