Стане цёмна на ўсёй зямлі —
Пабрыду па шляхох бясконцых,
Дзе з табою раней жылі.
Вось альтанка, тут я калісьці
Першы раз цябе цалаваў.
Адпачне на змярцвелым лісці
Неспакойная галава.
І прыпомняцца з новым болем
Яркіх дробязяў агняцвет.
Адбыло, не вярнуць ніколі
Трапяткі, як агонь, сусвет.
Мы пачуццямі не ўваскрэснем,
Адгучала даўно імша.
Нарадзіла тут першую песню
Шчасцем спуджаная душа.
Паняслі яны над зямлёю
Да кахання маю тугу.
Што мне песні — ты не са мною,
Я, аслеплы, наўслед бягу.
Калі сонца пагасне аднойчы
І захочацца мне святла —
Я шукацьму і вечнай ноччу
Твой пяшчотны пагляд дзявочы —
Ты ж мне небам паіла вочы,
Ты ж са мной на зямлі была…