….як дзiўна, сустракаць i гэты год
З табою побач, пад адною зоркай,
Iмя якой, як выдых - «Назаўжды»…
I хай сабе ляцяць, бягуць гады,
Нас наблiжаючы да рысы, за якой,
Ужо не бачна стромкiх тых пагоркаў,
Дый засталося iх зусiм няшмат,
Тых золкiх ранкаў, летнiх блiскавiцаў.
I там, куды спрадвек ляцяць буслы,
Мне будзе зноўку мроiцца i снiцца
Твой цёплы дотык да маёй душы,
Святлом ад той, такой прыгожай зоркi,
Iмя якой, як выдых - «Назаўжды»…