Жыццё дае шмат падарункаў,
І ўсё ж складана вельмі жыць...
І як жа цяжка, калі ранкам
З табой каханы не ляжыць.
Яго ў пасцелі ты шукаеш,
Ласкава клічаш да сябе,
Табе здаецца, што кранаеш
Яго руку, ён пры табе.
Свайго каханага ўяўляеш
Усюды, дзе б ты ні была.
Усе перашкоды прыбіраеш,
Яму ты кажаш: " Я твая!"
Ты верыш у тое, што каханне,
Як кветка дзіўная быцця,
Залечыць раны, дасць спатканне,
Злучыць на векі два жыцця!