Тая, што пакахаў ува мне,
Якою, як вокам сваім даражыш,
Якая астудзіць заўсёды твой гнеў
І дапаможа бяду перажыць,
Магчыма, не лепшая і не ўзор
Пяшчоты, сціпласці і дабраты…
Жыву для цябе, каб не зведаць дакор,
Каб мною быў задаволены ты.
Тая, што пакахаў ува мне,
Якою, як вокам сваім даражыш,
Якая астудзіць заўсёды твой гнеў
І дапаможа бяду перажыць,
Магчыма, не лепшая і не ўзор
Пяшчоты, сціпласці і дабраты…
Жыву для цябе, каб не зведаць дакор,
Каб мною быў задаволены ты.