Глыбее ноч. Мне сумна, я знываю:
Ні цёплых слоў, ні ласкі… Цішыня…
Не спіцца мне, мінутамі чакаю,
Калі замігаціць жаданы проблеск дня.
Глыбее ноч… Бяздумна раскладаю
Гняўлівыя з папрокамі лісты,
Чытаю іх і ясна прадстаўляю –
Суровы змест… Чаму так пішаш ты?
Не раз душу папрокі ўсхвалялі,
І цяжкі ўздых мне грудзі уздымаў,
І слёзы незнарок мне вочы засланялі,