Галінка бэзу, траўнем надламаная, мая Каханая.
Ты лёсам мне, напэўна, звыш наканаваная,
мая Каханая.
Дзе б я ні быў, вяртаюся хутчэй
туды, дзе мне павек адданая,
мая Каханая.
У слоту лістападаўскіх начэй
са мной яна і восень не падманная,
мая Каханая.
Над безданню даверлівых вачэй
мая маркота ў белы строй прыбраная,
мая Каханая.
I рэха вечаровае званчэй,
калі шапчу да зорак апантана я —
мая Каханая!
I смехам тваім поўніцца ручэй,
як ад мяне за далеч ты схаваная,
мая Каханая.
Лісцёвы водсвет ззяе залацей
пад раніцу, што разам прычаканая,
мая Каханая.
I сэрца спеліць кволую надзею —
па-за жыццём чужым табе не стану я,
мая Каханая.