Сад у кветкі прыбран,
Як нявеста, стаіць,
А над ім запаліліся зоры.
Мы з табою адны
Між вішнёвых галін,
Ў гэтым садзе — таемным прасторы.
Мы жадаем пачуць
Любы спеў салаўя,
Прыслухаемся к шопату ночы.
Я цалую цябе,
Ты галубка мая!
Любы мне твае карыя вочы.
Упіваемся шчасцем —
Каханнем з табой.
Паліліся дзівосныя трэлі:
Салавейка шчабеча
На ліпе густой,
Мары светлыя к нам наляцелі...
Ў гэту майскую ноч,
Што так памятна нам,
Летуценні аб шчасці збыліся.
Во і золак зірнуў —
Твае вочы ясней...
Промні сонца на нас паліліся.