Хтось прыроды пясняр, нехта славіць Айчыну,
Я ж абраў сабе шлях – ён далёка не райскі:
Мой радок для жанчын, мой радок пра жанчыну,
Будзь то дзень сакавіцкі ці чэрвеньска-майскі.
Хай шукаюць пасля ўсіх маіх “прататыпаў”,
Хто натхняў на радкі, хто душу мне крылаціў,
З кім хадзіў ля бяроз я ці ў засені ліпаў,
На каго свае дні летуценныя траціў...
Што адхлання шукаў не ў сям’і, а на волі,
Дакарайце мяне, толькі ўсё ж не карайце.
А калі часу млын свае жорны спаволіць,
Застануцца радкі. Вы чытайце, чытайце...