Вершы пра каханне

В.М.

Каб сустрэцца,
Каб хоць на імгненне
сустрэцца
Нашым вуснам і нашым
сэрцам, —
О, як многа нам трэба
прамераць
Кіламетраў крокамі вернасці.
Каб сустрэцца,
Каб сустрэцца на цэлу

О як я вернасці баюся,
О як я вернасці жадаю!
Плачу даніну дзіўнай скрусе,
Калі табе кажу: «Кахаю!»

Плачу даніну дзіўнай здрадзе,
Што між пялёсткамі лілеі,
Прыдатная чужой уладзе,
Быць пэўнай пэўны час умее.

І ты, лілея, ты, лілея!..
Спякотны дзень трымціць бясконца.
Тады ўжо я паразумнею,
Калі цябе сасмажыць сонца!..

Я спытаў чалавека,
Які прайшоў праз агонь,
І воды,
І медныя трубы:
- Что самае цяжкае
На гэтым свеце?

І ён адказаў:
- Прайсці праз вернасць.