У якіх мне краях заблукаць,
Прыгажуня мая, Чараўніца,
Каб сляды Тваіх ног адшукаць,
Цяплынёю Тваёю напіцца?..
Уначы па-над берагам Мора,
Мы маглі б з Табой побач сядзець,
Ўглядацца ў дрыжачыя Зоры
І маўчаць, каб Душа магла пець!
Як бы мне незнарок дакрануцца
Да лагоднай і цёплай Рукі -
І ў Пачуццях сваіх захлынуцца,
Нібы ў хвалях бурлівай Ракі?
Як зрабіцца мне раптам шчаслівым
Ды ў Вачэй Глыбіні патануць?
Чараўніца, не будзь сарамлівай
І дазволь да сябе прыгарнуць!
Праз Лясы пераскочу і Горы
За магчымасць Цябе цалаваць!
Па-над намі дрыжачыя Зоры.
Я і сам пачынаю дрыжаць...