Вершы пра каханне

Цалуе кат маю руку пачціва.
А дотык вуснаў – быццам дотык джала.
Ён сёння служыць верна і цярпліва,
Каб заўтра я ў нагах яго ляжала.
Віж далікатны дорыць мне валошкі,
Маленькі знак павагі – і не болей.
Каб вечарам дадаць яшчэ хоць трошкі
У летапіс маёй грахоўнай волі.
Князь позіркам мяне гарачым лашчыць,
І чару падае з віном чырвоным.
А заўтра пані іншая прыўлашчыць
Мае грахі і крэсла каля трону.
Няхай прысуд палічаць справядлівым.
Бязлітасна цяжкі – вянец няславы…
Зайздросце мне – бо я была шчаслівай.
А з кім? На пласе не прамоўлю нават.