Як прыемна ляжаць на сьвiтаньнi,
Толькi зоркi на небе лунаюць.
Сьвежы ветры пяшчоцiць каленi,
Промнi сонца Зямлю асьвятляюць.
Сiвы месяц павольна зьнiкае..
Можа, зьнiкнуць з табою нарэшце?
Бо павольна жыцьцё прабягае,
Нiбы коннiк надзеi бязьмежнай.
Як цудоўна ляжаць на сьвiтаньнi,
Адчуваючы пах твайго цела.
Асалоду начнога спатканьня,
Частка сэрца майго звар'яцела..