Вершы пра каханне

З поля сцежкай ішла
Прыгажуня-дзяўчына,
А насустрач ёй — дождж.
А насустрач ёй дождж
Бег імклівай лавінай.
Дождж яе абхапіў,
Абгарнуў, нібы любы,
Цалаваў, мілаваў.
Мілаваў, цалаваў
Ногі, грудзі і губы.
Не ўцякала яна,
У абдымках стаяла.
І ад радасці дождж
І скакаў, і плясаў,
Аж вада булькатала.
Я пад дрэвам стаяў
І глядзеў вінавата:
Хай бы гэта быў я!
Хай бы гэта быў я,
А не дождж зухаваты.