Вершы пра каханне

Без Вас мне спачыць уночы зноў,
без Вас не прычакаю я адхлання.
Прасякнуты адно тугой скразной,
самотна сустракацьму промні рання.

Без Вас душа мая — бяскрылы птах,
што, абнядужаны, ў вярыгах гіне.
Знявераны, на голаў сыплю прах
і крык мой у пустэльні марна стыне.

І ў чарадзе нямых, сцюдзёных дзён
згасаю, быццам ветах на дасвецці.
Без Вас жыццё — адзін падман і сон,

ПЕСНЯ
Марыне

Няма на зямлі ні святла, ні радасці,
ні тугі, ні адчаю...
Пойдзем, закаханая-закалыханая,
да крыніц.
Абмыю твар твой,
рукі твае і валасы твае,
шэптам суцішу цябе,
вымалю ў неба, ў вады, у зямлі
твой супакой —
пойдзем, каханая,
пойдзем
да крыніц.
Там спачнем ад трывог,
там гаючых траў прахалода
нас абдыме і мы акрыяем.
Каханая,
да крыніц
пойдзем?
Песню спяваю табе —
ты спіш,