Чаму за мною ты так робіш,
Ты ж абяцала што не кінеш!
Але навошта так ганебна
Зрабіла з тым каго ты бачыш?
Навошта ты мне абяцала,
Каб потым мучыць маё сэрца,
Каб не любіць, таго хто любіць,
Каб патушыць маё вагенца!
Калі цябе я толькі бачу,
Я не магу ні спаць , ні есці
Табе, адной , толькі ў сусвеце
Складаць гатовы свае песні!
А ты мяне ад сябе гоніш,
Альбо мне мары абяцаеш!
На ланцугу сяджу я моцна,
Люблю цябе, а ты не верыш
Кахаю мабыць я дарэмна,
Але надзея застаецца!
І полымя ўсе не згасае
І ўсе пячэ ў маім сэрцы…